बास्तबिकताको धरातल र पत्रकारिता को यथार्थ
अनलाइन दर्पण
2025-08-12
सुदर्शन दाहाल
मदन आश्रीत स्मृति प्रतिष्ठानको सपथ ग्रहण कार्यक्रम र सम्माननीय प्रधानमन्त्रीज्युको अभिव्यक्तिलाई लिएर फैलाइएको भ्रम
यो एउटा भ्रमको अन्धकारमाथि प्रत्यक्षदर्सीको तर्फबाट प्रज्वलित ज्योति
सत्यको पक्षधरता र विकृत प्रचारको प्रतिरोध हो
एमालेको यात्रा कुनै फूलहरूले सजिएको बगैंचाको सुखद पदयात्रा हैन
यो त संघर्षका कालरात्रीहरु पार गर्दै, पसिनाका महासागरहरू तैरिंदै, त्यागका हिमश्रृङ्खलाहरू आरोहण गर्दै आएको एक महान् आन्दोलन हो।
मदन भण्डारीका स्वप्नहरूको सुगन्ध, पुष्पलालका सङ्घर्षहरूको ज्वाला, र हजारौं कार्यकर्ताहरूका बलिदानहरूको रक्तिम आहुतिबाट बुनेको यो मार्ग, हावाका दिशाहरू हेरेर झुक्ने कमजोर हृदयहरूका लागि होइन, यो त ती वीर आत्माहरूका लागि हो, जसले आँधीबेहरीका सामुन्ने पनि झण्डा उचालेर अविचलित रूपमा अघि बढ्छन्, जसरी एउटा सिपाहीले युद्धभूमिमा आफ्नो प्राणको आहुति दिँदै पनि स्वतन्त्रताको ध्वजा फहराउँछ।
तर हेर त, आज पनि
केही अदृश्य छायाहरूले सत्यका शब्दहरूलाई काटछाँट गरी, वाक्यका टुक्राहरू च्यातेर, परिवर्तनका नेताहरुमाथि विषाक्त बाण प्रहार गर्ने कुटिल खेल रचेका छन्।
म स्वयं त्यो कार्यक्रममा उपस्थित थिएँ, प्रत्यक्ष साक्षी बनेर , मैले आफ्ना आँखाहरूबाट देखेँ, कानहरूबाट सुनेको त्यो दृश्य अझै मेरो हृदयमा जीवन्त छ। अध्यक्ष तथा प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीज्यूले व्यक्त गर्नुभएको मन्तव्य कुनै व्यक्तिगत आक्षेप थिएन, बरु संस्थागत पवित्रताको रक्षा र आन्दोलनका आदर्शहरूको संरक्षणका लागि गरिएको दृढ प्रतिज्ञा थियो, जसरी एउटा अभिभावकले आफ्नो परिवारलाई विकृतिबाट जोगाउन कठोर शब्दहरू उच्चारण गर्छ।
तर के भयो त?
भ्रमका व्यापारीहरूले त्यो स्पष्ट सन्देशलाई टुक्र्याएर, सन्दर्भबाट अलग्याएर, मानौं यो व्यक्तिगत आरोप हो भन्ने भ्रमपूर्ण छवि सिर्जना गरे।
यो त एउटा गहिरो षड्यन्त्र हो, भ्रम फैलाएर जनमतलाई बन्धक बनाउने, जसमा केही मिडियाका कलमहरू र पार्टीभित्रकै अवसरवादी तत्त्वहरू एकै लयमा नाचिरहेका छन्, जसरी एउटा जङ्गलमा स्यालहरूले सिंहको शक्तिलाई कमजोर पार्न अफवाहहरू फैलाउँछन्।
उहाँले उच्चारण गर्नुभएको “ठगी खाने भाँडो” शब्द कुनै एउटा प्रतिष्ठान वा फाउण्डेसन विशेषका लागि थिएन, यो त नामको आडमा अनियमितता गर्ने, क्रान्तिका मूल्यहरूमा व्यक्तिगत स्वार्थ मिसाउने प्रवृत्तिमाथिको प्रहार थियो। अन्य संस्थाहरूमा देखिएका यस्ता विकृतिहरूलाई उदाहरणका रूपमा उल्लेख गर्नुभयो उहाँले, जसरी एउटा चिकित्सकले रोगको लक्षणहरू देखाउँदै सम्पूर्ण शरीरको स्वास्थ्यका लागि चेतावनी दिन्छ।
लोककथामा भनिन्छ “घरको भित्तामा चिरा देखियो भने रङ्गले छोप्नु हुँदैन, ईँटहरू मिलाएर मजबुत बनाउनुपर्छ।”
अध्यक्ष ओलीज्यू ठीक यही भावना व्यक्त गर्दै हुनुहुन्थ्यो, संस्थालाई पाखण्डी प्रवृत्तिबाट मुक्त गर, सामूहिकताको मूल मर्मलाई जोगाउ, निष्ठा र अनुशासनलाई पुनः जीवन्त बनाउ, जसरी एउटा किसानले आफ्नो बगैंचालाई कीराहरूबाट सफा गरेर मात्र फलहरूको अपेक्षा गर्छ।
एमालेको इतिहासले हामीलाई गहन पाठ सिकाएको छ,
सत्य बोल्ने जिब्रो कहिल्यै मीठो हुँदैन, तर इतिहासको विजयी मालाले ठीक त्यही जिब्रोलाई सम्मानित गर्छ, जसरी एउटा क्रान्तिकारीले आफ्नो जीवनको अन्तिम साससम्म सत्यको पक्षमा उभिएर अमरत्व प्राप्त गर्छ।
पार्टीको नाममा अराजकता, जिम्मेवारीप्रतिको उदासीनता, र व्यक्तिगत लाभका खेलहरू हाम्रो आन्दोलनको आत्मामा विषाक्त विष हुन्, जसले सम्पूर्ण शरीरलाई कमजोर पार्छ।
तर केहीको राजनीति त पोखरीमा ढुङ्गा हानेर लहर उत्पन्न गर्ने र त्यसैमा माछा फसाउने जस्तो बनेको छ। यस्ता विवादका तालाबहरूमा जनमतका माछाहरू फसाउनेहरूलाई इतिहासले अवश्य चिन्छ, जसरी एउटा धूर्त शिकारीले आफ्नो जालमा निर्दोष जीवहरूलाई फसाए पनि अन्ततः न्यायको तरबारबाट मुक्त हुन सक्दैन।
म, प्रत्यक्षदर्शीको रूपमा भन्छु
यदि तपाईंले उक्त कार्यक्रममा उहाँको सम्पूर्ण सम्बोधन सुन्नुभयो भने, भ्रमका पर्दाहरू आफैं च्यातिन्छन्। त्यो वाणी कुनै व्यक्तिको चरित्र हत्या होइन, बरु संस्थागत ईमानदारी र आन्दोलनको मूलधारलाई जोगाउने योद्धाको रणहुङ्कार थियो, जसरी एउटा योद्धाले युद्धभूमिमा आफ्ना साथीहरूको रक्षाका लागि कठोर आवाज उठाउँछ।
अन्तिम चेतावनी
झुटका पखेटाहरू लामो समय आकाशमा उड्न सक्दैनन्, तर सत्यका पखेटाहरू ढिलो भए पनि विजयका हिमशिखरहरू पार गर्छन्।
“सत्यलाई गाड्न सकिन्छ, तर दबाउन सकिँदैन; सत्यको बीउ माटो चिरेर उम्रन्छ।”
हामी यही सत्यको बीउ रोपिरहेका छौँ, र यसलाई बढ्नबाट रोक्ने कुनै भ्रमको हावाहुरी सफल हुनेछैन, जसरी एउटा पुरानो वटवृक्षले आँधीहरूका सामुन्ने पनि आफ्ना जराहरू गहिरो पारेर अविचलित रहन्छ।
